ΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ, ΜΑΗ ΜΗΝΑ

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα
…
Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
…
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.....

Αυτό το τραγούδι, μου είχε κολλήσει
τη νύχτα της Παρασκευης,
στις 28 Μαίου,

ενώ περίμενα νέα για τη μαμά μας

που είχε μεταφερθεί στα επείγοντα

του νοσοκομείου Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ,

με ελαφρύ εγκεφαλικό... ...

Την καημένη τη μαμά..

Τη νίκησε το κόκκινο!

Του κόσμου το τσιμέντο μια ζωή

σε κάθε συναίσθημα, σε κάθε φόβο...άδικα!

Το κόκκινο αίμα της ζωής

αδηφάγο, την πλημμυρίζει

μέσα μέσα, στον υποθάλαμο,-είπαν,

μια ζωή πάντα όλα τάκρυβε καλά!!...

Πόσο κουρασμένη πόσο ανήξερη...

Μια βδομάδα θα μείνει να παρακολουθούν

αυτή τη σταλιά αίμα, να μην εξαπλωθεί

και ..

Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Ελύτης οι στίχοι νομίζω