Έτσι όπως είμαι, κάνω μια σκέψη…
«Ότι επιθύμησα για τη ζωή μου το έχω καταφέρει…»…
Μενω έτσι για λίγο ακόμη, με αυτή την αίσθηση πληρότητας που θα με γεμίσει παντού μέσα μου, μέχρι το πιο μικρό μου κύτταρο…
Αυτό είναι η πρώτη και μεγαλύτερη αλήθεια μου…
Η επόμενη μεγάλη αλήθεια μου, είναι:
«Τώρα μου μένει να θυμηθώ, γιατί το επιθύμησα…»
Έχοντας τα παραπάνω στη σκέψη μου, βγαίνω έξω στο δρόμο κι αρχίζω να περπατώ μέσα στο πλήθος…
Όλοι αυτοί που βλέπω γύρω μου, μαζί με μένα, ανήκουμε στο πρώτο επίπεδο υλοποίησης …
Όλοι αυτοί γύρω μου, είναι οι δημιουργοί της δικής μου πραγματικότητας… Είναι εκεί γύρω μου για Μένα… Μέχρι να φωτιστώ και να προχωρήσω μόνη μου…
Πως γίνεται κάτι τέτοιο;
Ο κόσμος, πηγάζει από μέσα μας… αυτό είναι αλήθεια…
Ο άνθρωπος όμως, ο κοινός άνθρωπος, είναι αδύνατον να το κατανοήσει…
Τι θα γίνει λοιπόν; Πως θα δημιουργήσει τον κόσμο του, ένας ο οποίος επιμένει να αγνοεί τον τρόπο;
Μέσα από τους «άλλους»…
Στο πρώτο επίπεδο δημιουργίας, όπου η ψυχή βρίσκεται σε ένα σώμα, το οποίο επιμένει να αγνοεί τον Εαυτό του και να κάνει τα δικά του, θεωρώντας ότι τα πάντα γύρω του είναι πραγματικά και ότι το μόνο που υπάρχει είναι οι καταστάσεις και το Εγώ μας, η υλοποίηση αναδύεται μέσα από τους «άλλους», οι οποίοι παίζουν το ρόλο της δικής σου «ανταπόκρισης»…
Κανονικά αν ήθελες να φας μια πίτσα, θα έπρεπε να την υλοποιήσεις αυτόματα εμπρός σου… Να τη σκεφτείς και να δώσεις στον αιθέρα μορφή όμοια με την πίτσα… Μια ζεστή λαχταριστή πίτσα θα έπαιρνε μορφή τότε εμπρός στα μάτια σου… Θα ήταν «πραγματική» όπως αυτές που γνωρίζεις σήμερα, αν και εσύ θα γνώριζες την εικονικότητά της… Όμως δεν μπορείς να το κάνεις αυτό… Διότι δεν το πιστεύεις ότι μπορείς και έτσι παραμένεις στο πρώτο επίπεδο δημιουργίας… Στο επίπεδο δηλαδή, όπου οι επιθυμίες μας υλοποιούνται μέσω των «άλλων»…
Έτσι παίρνεις τηλέφωνο την πιτσαρία της γειτονιάς σου και σε λίγο, κάποιος «άλλος» σου εμφανίζει την πίτσα μέσα στο κουτί της, ζεστή-ζεστή… Κάποιος «άλλος» ανταποκρίθηκε στη δική σου επιθυμία και εσύ, αντί να γνωρίζεις τον τρόπο να διαχειριστείς μόνος σου την ενέργεια και να της δώσεις μορφή, έδωσες αυτή την ενέργεια στο παιδί του delivery, σε μορφή χρήματος…
Το ίδιο συμβαίνει και με το κείμενο που μελετώ… Ρώτησα και κάποιος ανταποκρίθηκε και μου απαντά… Στην ουσία όμως Εγώ απαντώ και στους δυο μας αλλά και σε όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές…
Διότι υπάρχει κάτι αόρατο μέσα μας, το οποίο επικοινωνεί με όλους μας… Κάτι που δεν έχει ανάγκη τη μορφή, αλλά αντιλαμβάνεται και κατανοεί τον κόσμο διαφορετικά… Αόρατα και άηχα…
Στο δεύτερο επίπεδο δημιουργίας, δεν θα χρειάζεσαι τηλέφωνο για να παραγγείλεις την πίτσα… Η επιθυμία σου θα διαβιβάζεται αυτόματα εκεί που θέλεις… Εσύ απλά θα επιθυμείς… Και σε λίγο, το παλικάρι από την πιτσαρία θα κτυπά το κουδούνι σου με την αγαπημένη πίτσα στο χέρι για σένα…
Στο τρίτο επίπεδο δημιουργίας, η πίτσα θα εμφανίζεται εμπρός σου (αν και δεν θα έχεις ανάγκη να φας μια πίτσα σε αυτό το επίπεδο φώτισης)…
Σε αυτό το επίπεδο, όλες οι ερωτήσεις θα έχουν απαντηθεί…
«Ότι επιθύμησα για τη ζωή μου, το έχω καταφέρει…»…
«Τώρα μου μένει να θυμηθώ, γιατί το επιθύμησα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου